O muzyce:
Słychać na tej płycie, że robił ja ktoś z Floydów, z drugiej strony przypomina dokonania grup typu No Man. Raczej nie zasmakuje za pierwszym przesłuchaniem, później- jak znalazł na deszczowy wieczór. Na pierwszym planie elektronika, czasem świetna gitara. Na deser Sinead O'Connor, która swoim głosem wynagradza męczącego (się) Wrighta.

O dźwięku:
Nie mam jeszcze optymalnie skonfigurowanego sprzętu, ale płyta zrealizowana jest w "Qsound" (patrz: Amused To Death) i u mnie brzmi równie dobrze jak Waters. Do mojej oceny dźwięku podejdźcie więc z dystansem.